Besi sığırlarında beslenme yönetimi ve gereksinimleri
Sığırcılık endüstrisinde verimliliği arttırmak ve sığır üretiminin potansiyel çevresel etkilerini azaltmak için fırsatlar bulunmaktadır. Yem, sığır eti üretim maliyetlerinin yaklaşık % 65 ila 75’ini oluştururken, tüketilen besin maddelerinin % 20’sinden azı et ürünlerine dönüştürülür. Bu nedenle, besi hayvanlarında besin maddelerinin kullanımının iyileştirilmesi hem hayvan hem de ekonomik verimliliği arttırmak için önemlidir.
Amerika’da bugünkü rasyonlarda diyetler yaklaşık 2.70 ila 3.45 Mcal ME/kg KM içermektedir. Bitirme rasyonunun kalori yoğunluğu, tahıl miktarı (%66-88), kaba yem miktarı (%4.5-13.5) ve yağ oranı ise (%2.5-6.5) gibi oranlarla farklılık göstermektedir. Tahıl kaynakları olarak; mısır, sorgum, arpa ve buğday gibi ham maddeler ruminal, total nişasta sindirilebilirliğini ve ME konsantrasyonunu arttırmak için kullanılmaktadır. Besi performansı, kuru madde ve net enerji alımından etkilendiği için kaba yem seviyesi ve enerji kaynağından da etkilenmektedir. Yağ takviyesi ile artan ME genel olarak yemden yararlanabilirliği arttırsa da, kuru maddenin % 6 ila % 7’sinin üstünde yağ takviyesi yemden yararlanmanın azalmasına neden olmuştur. Yapılan bir denemede canlı ağırlığı yüksek hayvanlarla canlı ağırlığı düşük olan hayvanların besi başlangıç dönemindeki performansına bakıldığında, başlangıçta canlı ağırlığı fazla olan sığırlarda yemi canlı ağırlık kazancına dönüştürmede daha az etkili olmuştur.
Yine yapılan başka bir denemede yüksek enerjili bir rasyon ile beslenen buzağıların artan yağ asitlerinin (% 0,3,6 ve 9), büyüme performansına olan etkilerini araştırmışlardır. Artmış yağ takviyesi seviyesi, GCA, KMT ve rasyon NE’yi azaltmıştır. Beklenen rasyon Nem, %3 takviye yağ ile 1.03, % 9 takviye edici yağ ile 0.9’a düşmüştür. Yapılan araştırmalarda besi sığırları rasyonlarında kullanılan M onensin, L. acidophilus bakterisi, P. freudenreichii bakterisi, son 28 ile 42 gün arasında kullanılan Ractopmin hidroklorür ve Zilparterol hidroklorür gibi beta agonistleri yemden yararlanmaya, sağlık parametrelerine ve günlük canlı ağırlık artışına olumlu etkiler yapmıştır.
Kaynak: National Research Council (NRC).Nutrient Requirement of Beef Cattle 8th edition.National Academy Press,Washington DC, USA, 2016
Amerika’da bugünkü rasyonlarda diyetler yaklaşık 2.70 ila 3.45 Mcal ME/kg KM içermektedir. Bitirme rasyonunun kalori yoğunluğu, tahıl miktarı (%66-88), kaba yem miktarı (%4.5-13.5) ve yağ oranı ise (%2.5-6.5) gibi oranlarla farklılık göstermektedir. Tahıl kaynakları olarak; mısır, sorgum, arpa ve buğday gibi ham maddeler ruminal, total nişasta sindirilebilirliğini ve ME konsantrasyonunu arttırmak için kullanılmaktadır. Besi performansı, kuru madde ve net enerji alımından etkilendiği için kaba yem seviyesi ve enerji kaynağından da etkilenmektedir. Yağ takviyesi ile artan ME genel olarak yemden yararlanabilirliği arttırsa da, kuru maddenin % 6 ila % 7’sinin üstünde yağ takviyesi yemden yararlanmanın azalmasına neden olmuştur. Yapılan bir denemede canlı ağırlığı yüksek hayvanlarla canlı ağırlığı düşük olan hayvanların besi başlangıç dönemindeki performansına bakıldığında, başlangıçta canlı ağırlığı fazla olan sığırlarda yemi canlı ağırlık kazancına dönüştürmede daha az etkili olmuştur.
Oysa ilave yağ, protein ve konsantre yemden yararlanımı arttırmıştır. Daha uzun süre beslenen sığırlar daha iyi bir canlı ağırlık : yemden yararlanma oranına sahiptir, bu yüzden araştırmacılar başlangıç canlı ağırlığı daha az olan sığırları tercih etmiştir.
Yine yapılan başka bir denemede yüksek enerjili bir rasyon ile beslenen buzağıların artan yağ asitlerinin (% 0,3,6 ve 9), büyüme performansına olan etkilerini araştırmışlardır. Artmış yağ takviyesi seviyesi, GCA, KMT ve rasyon NE’yi azaltmıştır. Beklenen rasyon Nem, %3 takviye yağ ile 1.03, % 9 takviye edici yağ ile 0.9’a düşmüştür. Yapılan araştırmalarda besi sığırları rasyonlarında kullanılan M onensin, L. acidophilus bakterisi, P. freudenreichii bakterisi, son 28 ile 42 gün arasında kullanılan Ractopmin hidroklorür ve Zilparterol hidroklorür gibi beta agonistleri yemden yararlanmaya, sağlık parametrelerine ve günlük canlı ağırlık artışına olumlu etkiler yapmıştır.
Kaynak: National Research Council (NRC).Nutrient Requirement of Beef Cattle 8th edition.National Academy Press,Washington DC, USA, 2016
ETİKETLER:
Uzm. Veteriner Hekim Burak ÇEMREK
Uzm. Veteriner Hekim Burak ÇEMREK
Uzm. Veteriner Hekim Burak ÇEMREK